siz boşverin!

Bazen Ankara'da olmak istiyorum! Aslında çoğu zaman. Kalbimin yarısı o bozkırın ortasındaki kentte. Kentte derken taşında toprağında değil elbet. O biliyor. Aslında kalbimin tamamı orda oluyor çoğu zaman. Kararsız kalıyorum, üzülüyorum. Olsun o beni anlıyor, ilerde daha iyi anlayacak. Veya ben onu ilerde daha iyi anlayacağım. Yüzleşeceğiz. Ertelemiyoruz aslında. Bilmiyorum işte. Bildiğim şey onunla yaşamak istediğim! Ama bütün bunları siz boşverin. Benim hikayelerim, gerçek olanı!