İnsandan balık olmuşum!

Meğer bir denizde
Koşan
Nerde olduğunu bilemeyen
Konuşamayan
Dolanıp duran
Koşan
Elinde duvar saatiyle
Koşmayı yoran
Balıktan aptal
İnsandan balık olmuşum!

Yakınlarda sandığım

Yakınlarda sandığım
Çok uzaklardaymış
Gitsem beklermi
Bilmem
Doğru yol sandığım
Götürmezmiş sana
El sözüne inandım
Yandım
Yakınlarda bilirdim
Rüzgarla gelen
Çiğdem kokularında
Güz de gelen kuş seslerinde
Sanmıştım
Öyle yakın değilmiş
Çok uzaklardaymış
Söz söylemek bile
Nasip olmadı
Fısıldamayı hepten geçtim de
Ne mevsimler geçti de
Dönüp durmuşum
Hep uzakta kalan
Benmişim
Yanmışım!

Sürekli bir yaşam

Bilmem kaç kez koştum yukarıdan aşağıya doğru! İyi tozuturdum! Durmazdım yerimde. Ne yaz ne kış! Farketmezdi ki! Anlam içermeyen koşmalar, tozutmalar gibisi var mı? Bisiklet filan da olmayınca! Tabana kuvvet, koş! Sadece koştuğumu hatırlarım. Zaten gerisini hatırlamıyorum.
Köyde ne yaparsın ki? Çok şey! Arkadaş çoktur. Mesela Haziranda Yeşil erik, Temmuzda şeftali elma, Ağustosta incir, Eylülde  Ceviz ağaçları. Sonra üzüm! Ne bileyim doğayla başbaşa! Sürekli bir yaşam! Kesintisiz.
Öyleymiş meğer, sonra anladım!
Anladım da işte!

Yaşam sende başka bende başka!

Halden hale geçerken yaşamım
Kimseye yük olmadan, dert olmadan
Kestirmeden bir yaşam
Hayaliyle!
Ne olacak canım, geçinir gideriz!
Hayali kurunca
İşte
Sendeki yaşam, bendeki başka bir yaşam
Olunca!
Çeşitlenir, dallanır budaklanır
Bir şekilde olup gidiyor derken
Bir olmuyor, aynı tonda çalmıyor
Bir o oluyor bir diğeri derken
Karara ermiyor
Kestirmeden olmuyor
İnan ki!
Öyle kolay olmuyor!
Geçinip gidiyoruz derken!
Hayal olmayınca
Yaşam nefes almıyor.
***

Ayarsızca

Ayarsız bir kafayla

Ayarsız bir zamandan geçerken

Araya giren sen olunca

Ayarsız bir hal oldu!