Sokaklarda, yağmur altında yürüdüm, sıradan bir yürüyüştü. Ne düşündüm çok da hatırlamıyorum. Önemli şeyler düşündüm sanki, neden hatırlayamıyorum tam olarak? Önemli değil! Benim için önemli olan benim dışımdakiler için ne kadar önemli ki? Sanırım o nedenle hatırlayamıyorum. Kendim kendim de değil, başkası oldum sanki. O nedenle önemseyemedim, hatırlayamadım, neden yürüdüm, oysa sıradan bir yürüyüş yaptım. Aslında çok klasik bir durum sokakta yürümek, hele yağmur altında. Yağmur altında yürürken düşünmek, önemli şeyler düşünmek! Çok sıradan birşey! Bence öyle değil, ama "ben" olan "diğerleri" için kesin öyle. Yağmur var, soğuk var! Ne anlamı var. Otur evinde, bi kahve yap,çay yap kendine, kendin olan başkalarına değil, cümle aleme değil. Kendine yap. Önemli ya kahve içmek. Sıradan birşey ama, keyifli. Çay da olur. Yağmurlu havada çay da olur. O da yoksa, kesin kahve de yoktur. Sıradan bir durum değil! Yalnızlık muhabbeti şimdi burada çekilmez, ona hiç girme. Neyse ki kahve varmış. Kürdilihicazkar bir kafayla yağmurlu sokaklara bakmak en iyisi. Ne düşüncem sokaklarla sevişen yağmurlara bakarım, kahvemi içerim. Kürdilihicazkar çalar kendimden geçerim.
https://www.youtube.com/watch?v=K_6y91ETv5M
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder